Van start!

Hallo lieve lezers!
Vandaag toch maar besloten om een reisblog bij te gaan houden. Stiekem namelijk toch wel leuk om jullie op de hoogte te houden van mijn project op Bali en later mijn reis door Bali! Want wat is er al veel gebeurd en wat een mooie ervaringen heb ik tot nu toe al opgedaan. Ik wil ze graag hier met jullie delen.

Zoals jullie vast al weten ben ik 23 april het vliegtuig ingestapt om vrijwilligerswerk te gaan doen in Seraya, Bali. Ik geef hier Engelse les aan arme kinderen uit het dorp, die na hun school s'middags van 14.00 tot 16.00 graag naar de yayasan (learning centre) toe komen. De kinderen zijn allemaal zo leuk en zo eager to learn, dat ik er zelf ook best veel energie van krijg! Maargoed, laat ik bij het begin beginnnen..

24 april zijn Bente, Miriam, Odyle (mijn geweldige volunteerbuddy's) en ik aangekomen in Denpasar. De reis verliep verassend soepel en de moeheid viel dan ook erg mee. Wajan en Wajan (vrouwen en mannen hebben hier vaak dezelfde naam) stonden al klaar om ons op te halen en ons naar Bedulu te brengen, waar het learning centre staat waar we twee nachten zouden slapen. Onderweg keken wij onze ogen uit, vooral omdat er hier heel anders gereden wordt dan in Nederland haha. Links en e-norm chaotisch. Hier wordt namelijk getoeterd naar elkaar om te zeggen dat je eraan komt en om de ander te bedanken voor de hoffelijkheid. Aangekomen in Bedulu ontmoetten we Nina en Annemijn, twee klasgenoten van ons die in een ander learning centre les zouden gaan geven. Gek maar zo leuk om elkaar daar te zien en samen de eerste Bintang te drinken. Antoinette, onze Nederlandse contactpersoon van de WINS organization heette ons hier tevens welkom en kon ons al veel vertellen over de omgeving en het lesgeven. Na geslapen te hebben als een blok in ons mooie hemelbed ging dit de volgende dag weer verder, workshop van WINS! Dit hield in dat we de omgeving van Bedulu gingen verkennen en bij Antoinettes huis veel informatie krijgen over omgangsnormen, cultuur, het learning centre in Seraya en het lesgeven en omgaan met de kinderen. Ook zijn we naar het learning centre in Bedulu geweest, voor special needed children, en hebben ons voorgesteld aan een aantal kinderen. Dit was ontzettend leuk want de kinderen waren allemaal even enthousiast en meteen kregen we schriftjes onder onze neuzen gedrukt om onze e-mailadressen op te schrijven zodat we contact konden houden. Na een kruisverhoor over onze naam, leeftijd, land, verjaardag, sterrebeeld etc. weer even bijkomen bij Yeh Pulu, onze guesthouses. De eerste nasi goreng is weer binnen en wat is die lekkerr!!

De volgende dag vroeg weer in het busje voor onze twee urige reis naar Seraya village. Echt wel anders dit dorpje; bumpy roads, veel meer arme mensen, minder huizen en heel erg afgelegen van supermarkten of uberhaupt grotere steden. Bij aankomst Wajan en Wajan ontmoet (ja, echt weer andere dan de eerste Wajan's), de eigenaren van yayasan Seraya Bundar. Op het eerste gezicht verlegen, maar lieve mensen. Miriam en ik nemen de kamer bij de familie in huis en Bente en Odyle zitten in een guest house. Blij dat er een nieuw guest house wordt gebouwd want dit is toch wel back to basic, geen eigen douche en wc, douche van het guest house alleen koud water, een bed zonder lakens. Dit was even wennen maar toch blij om dit te ervaren en in te burgeren in het Balinese leven. Dit gebeurt dan ook al meteen, als we een Balinese dansles meemaken. Wat een mooie koppies hebben die meisjes en wat kunnen ze sierlijk bewegen, want to learn!! Er zit hier ook een Deens meisje nog voor een maand, die ons veel helpt met het lesgeven en ons de omgeving laat zien. Erg aardige en enthousiaste meid die veel met ons meedoet in spelletjes, tripjes etc. Oh en dan vergeet ik bijna de zee! We zitten hier een minuut lopen van de zee en die is geweldig mooi. Er is niet echt een strand, alleen maar rotsen, maar wanneer de golven niet te hoog zijn kunnen we zwemmen, wat heerlijk is in deze warmte. Je kunt hier heerlijk zitten en je hebt dan zelfs uitzicht over Lombok, Nusa Penidan en wat andere eilanden, dit ik heb maar besloten dat dit mijn schrijfplekje wordt!

De eerste nacht in Seraya slecht geslapen, maar dat maakt niet uit, want we hebbben een feestje gepland! Odyle is jarig en dat is even goed gevierd op z'n Hollands met slingers, er is er een jarig en een cadeau. Besloten om vandaag leuke dingen te gaan doen samen en dus de omgeving meer te gaan verkennen. Op de scooter (woehoe spannend, maar zo cool) naar een waterpaleis in Ujung en naar de White Sand Beach in Amlapura gereden. Na een tijdje barstte hier een enorme regenbui los waardoor we in no time allemaal doorweekt waren, erg grappig. Op de scooters weer terug en onszelf verwend met een mega Bintang en chippies en maar weer opwarmen bij t guest house. S' avonds brengen wij onze tijd door met spelletjes pesten, heel veel kletsen (soms ook gezellig met Wajan) en lessen doorbespreken. De eerste mogelijke barretjes zijn namelijk een half uur met de scooter minimaal, dus komen we hier helemaal tot rust haha!

Conclusie: erg wennen en leren los te laten dat ik altijd wat te doen moet hebben hier, tot rust komen, veel energie stoppen in het lesgeven en vooral... GENIETEN!

Dit was het voor nu, het volgende verslag zal ik wat meer vertellen over het lesgeven, want dit is zo gaaf dat het een eigen verslag verdient.