Ceremonietijd!
Door: Marijne
Blijf op de hoogte en volg Marijne
19 Mei 2015 | Indonesië, Seraya
Hallo allemaal! Reisverslag nummer 3 alweer en wat gaat de tijd toch snel! Precies vandaag over een maand stoppen we alweer met lesgeven bij de yayasan en gaat ieder een eigen weg in wat betreft rondreizen. Dit betekent dat we ook al een maand op Bali zijn! Zo voelt het totaal niet kan ik jullie vertellen, het voelt al bijna normaal om in Seraya onze gang te gaan, als thuis soort van eigenlijk. We doen ook genoeg leuke dingen, in het weekend tripjes naar andere steden, zoals Kuta, Amed en aankomend weekend Munduk. Zoals de titel al zegt, ook al veel ceremonies meegemaakt (3 al!).
Nu al twee weken hebben Bente en ik de C groep onder onze hoede genomen en al redelijk wat bij kunnen brengen, maar natuurlijk ook veel fun games met ze gedaan. Deze samenwerking verliep erg soepel en meteen al hadden we veel ideeen mbt het leren van de wereldkaart, voorzetsels, toekomstperspectieven, schrijfvaardigheid en spreekvaardigheid. Het was erg leuk om een kleinere groep les te geven met zijn tweeen, zo heb je toch meer aandacht voor elk kind en leer je ze beter kennen. Zo kom je er ook achter dat sommige dingen nog te moeilijk of juist te makkelijk zijn en kun je je les per dag gemakkelijk aanpassen, erg leerzaam voor ons ook! De laatste paar dagen ook veel spellen met meerdere groepen samen gedaan, zoals pictionairy, een waterballonnengevecht (heeeeu met zn allen op de juffen!) en een volleybaltoernooi. Nog steeds gaan we ook veel samen naar de zee na de les samen met een aantal kinderen, echt een geluksgevoel dan! De kinderen zijn stuk voor stuk leuke persoonlijkheden en bijzonder om beter te leren kennen.
Zoals ik al eerder zei hebben we alweer drie ceremonies meegemaakt. Heel bijzonder en ik ben de familie dan ook heel dankbaar dat ze ons elke keer uitnodigen om mee te gaan naar weer een nieuwe bruiloft of gebed. De eerste ceremonie was voor full moon, waarbij veel werd gedanst. Dit was heel bijzonder want de dans zag er voor ons heel apart uit, bleek dan ook dat dat was omdat de goden in de mensen zouden komen en mee dansten. Het schijnt ook te zijn dat de mensen dan soms een mes pakken en in hun borst steken om dit er weer uit te laten. Toen wij verbijsterd aan Wajan vroegen of hier dan geen dokters bij zouden zijn, de mensen dan niet enorm zouden bloeden en of het dan wel een echt mes was, moest hij heel hard lachen maar had hier geen verklaring voor. De tweede ceremonie was voor een bruiloft, wat ook heel anders verloopt dan bij ons in Nederland! We begonnen bij het huis van de bruid, waar de vaders heel lang overlegden of zij in elkaars familie mochten komen. Een lange lange tijd later was het besloten en ging de bruid officieel uit huis, wat samen ging met heel veel gehuil van haar moeder en oma. Achter haar aan liepen we vervolgens naar het huis van de bruidegom, waar we zaten en aten samen met de hele familie! Toch even slikken als vegetarier wanneer varkensmaag voor je wordt geserveerd, waarvan je het varken eerst nog aan een enorme stok hebt zien hangen.. Wederom als Westerse meiden kregen we weer een ereplek tussen de mannen, die al erg gezellig waren van het drinken van veel arak vanaf sochtends vroeg. De derde ceremonie vond het ik meest bijzonder. We stonden vroeg op om naar de familietempel te gaan, waar we volledig opgenomen werden in het bidden. Ook wij mochten namelijk bidden met bloemetjes tussen onze handen, werden besprenkeld met water en kregen rijst op ons voorhoofd. Na de familietempel met een enorme stoet lopen naar de grootste tempel in Seraya (gebeurt maar 1 keer in het jaar!) waar we enorm aangekeken werden als blanke meiden maar weer volledig mee mochten doen met bidden. Geweldig dat we dit mee mochten maken!
Onze eerste weekend weg naar Kuta was dan ook even heerlijk, maar wel een enorm contrast met het rustige Seraya. We hadden een enorm mooie villa gehuurd via airbnb waar we onze mede volunteers uit Samsaman, Nina en Annemijn, ontmoetten! Superleuk om elkaar weer te zien na die weken en we hadden dan ook veel bij te kletsen over de verschillende learning centres. Dit weekend bestond uit veel strand, uit eten (pizzaaa en verse vis nom), surfen, shoppen, cocktails en clubs en.... warme douches! Wat kon ik daarvan genieten! Ook onderweg weer veel vervelende verkopers die je van alles proberen te verkopen. 'Transport transport?' 'No thank you!' 'Mushroom then?' 'Uh no thank you', levert wel hilarische momenten op dus. Ook veel leuke mensen leren kennen, zoals een Nederlands meisje die een dag met ons opgetrokken is, aardige surfleraren met heel schattige hondjes en gekke dronken Australiers tijdens het stappen. Toch was het na dit weekend was het weer heerlijk om thuis te komen in Seraya. Het dagje Amed was dan ook weer erg mooi: mooi, bijna prive strand, geweldig snorkelen en uit eten met een view over de zee.
Vaak heb ik momentjes waarbij ik denk 'ah wat zou het gaaf zijn jullie dit ook konden zien', daarom ben ik heel blij dat ik via deze weg jullie veel kan vertellen! Want ik geniet echt volop hier en realiseer me vaak dat het zo bijzonder is dat ik dit mee kan maken!
Tot de volgende maar weer! Veel liefs uit een zonnig Seraya!
Nu al twee weken hebben Bente en ik de C groep onder onze hoede genomen en al redelijk wat bij kunnen brengen, maar natuurlijk ook veel fun games met ze gedaan. Deze samenwerking verliep erg soepel en meteen al hadden we veel ideeen mbt het leren van de wereldkaart, voorzetsels, toekomstperspectieven, schrijfvaardigheid en spreekvaardigheid. Het was erg leuk om een kleinere groep les te geven met zijn tweeen, zo heb je toch meer aandacht voor elk kind en leer je ze beter kennen. Zo kom je er ook achter dat sommige dingen nog te moeilijk of juist te makkelijk zijn en kun je je les per dag gemakkelijk aanpassen, erg leerzaam voor ons ook! De laatste paar dagen ook veel spellen met meerdere groepen samen gedaan, zoals pictionairy, een waterballonnengevecht (heeeeu met zn allen op de juffen!) en een volleybaltoernooi. Nog steeds gaan we ook veel samen naar de zee na de les samen met een aantal kinderen, echt een geluksgevoel dan! De kinderen zijn stuk voor stuk leuke persoonlijkheden en bijzonder om beter te leren kennen.
Zoals ik al eerder zei hebben we alweer drie ceremonies meegemaakt. Heel bijzonder en ik ben de familie dan ook heel dankbaar dat ze ons elke keer uitnodigen om mee te gaan naar weer een nieuwe bruiloft of gebed. De eerste ceremonie was voor full moon, waarbij veel werd gedanst. Dit was heel bijzonder want de dans zag er voor ons heel apart uit, bleek dan ook dat dat was omdat de goden in de mensen zouden komen en mee dansten. Het schijnt ook te zijn dat de mensen dan soms een mes pakken en in hun borst steken om dit er weer uit te laten. Toen wij verbijsterd aan Wajan vroegen of hier dan geen dokters bij zouden zijn, de mensen dan niet enorm zouden bloeden en of het dan wel een echt mes was, moest hij heel hard lachen maar had hier geen verklaring voor. De tweede ceremonie was voor een bruiloft, wat ook heel anders verloopt dan bij ons in Nederland! We begonnen bij het huis van de bruid, waar de vaders heel lang overlegden of zij in elkaars familie mochten komen. Een lange lange tijd later was het besloten en ging de bruid officieel uit huis, wat samen ging met heel veel gehuil van haar moeder en oma. Achter haar aan liepen we vervolgens naar het huis van de bruidegom, waar we zaten en aten samen met de hele familie! Toch even slikken als vegetarier wanneer varkensmaag voor je wordt geserveerd, waarvan je het varken eerst nog aan een enorme stok hebt zien hangen.. Wederom als Westerse meiden kregen we weer een ereplek tussen de mannen, die al erg gezellig waren van het drinken van veel arak vanaf sochtends vroeg. De derde ceremonie vond het ik meest bijzonder. We stonden vroeg op om naar de familietempel te gaan, waar we volledig opgenomen werden in het bidden. Ook wij mochten namelijk bidden met bloemetjes tussen onze handen, werden besprenkeld met water en kregen rijst op ons voorhoofd. Na de familietempel met een enorme stoet lopen naar de grootste tempel in Seraya (gebeurt maar 1 keer in het jaar!) waar we enorm aangekeken werden als blanke meiden maar weer volledig mee mochten doen met bidden. Geweldig dat we dit mee mochten maken!
Onze eerste weekend weg naar Kuta was dan ook even heerlijk, maar wel een enorm contrast met het rustige Seraya. We hadden een enorm mooie villa gehuurd via airbnb waar we onze mede volunteers uit Samsaman, Nina en Annemijn, ontmoetten! Superleuk om elkaar weer te zien na die weken en we hadden dan ook veel bij te kletsen over de verschillende learning centres. Dit weekend bestond uit veel strand, uit eten (pizzaaa en verse vis nom), surfen, shoppen, cocktails en clubs en.... warme douches! Wat kon ik daarvan genieten! Ook onderweg weer veel vervelende verkopers die je van alles proberen te verkopen. 'Transport transport?' 'No thank you!' 'Mushroom then?' 'Uh no thank you', levert wel hilarische momenten op dus. Ook veel leuke mensen leren kennen, zoals een Nederlands meisje die een dag met ons opgetrokken is, aardige surfleraren met heel schattige hondjes en gekke dronken Australiers tijdens het stappen. Toch was het na dit weekend was het weer heerlijk om thuis te komen in Seraya. Het dagje Amed was dan ook weer erg mooi: mooi, bijna prive strand, geweldig snorkelen en uit eten met een view over de zee.
Vaak heb ik momentjes waarbij ik denk 'ah wat zou het gaaf zijn jullie dit ook konden zien', daarom ben ik heel blij dat ik via deze weg jullie veel kan vertellen! Want ik geniet echt volop hier en realiseer me vaak dat het zo bijzonder is dat ik dit mee kan maken!
Tot de volgende maar weer! Veel liefs uit een zonnig Seraya!
-
19 Mei 2015 - 07:11
Martin:
Hooooooooi lief nichtje!
Wat onwijs gaaf om te lezen dat je ook zo ver weg een thuis hebt. Bijzonder!
Goed oppassen met het eten en niet spelen met messen zonder doktoren in de buurt, hoor ;-)
Liefs,
Martin -
19 Mei 2015 - 09:02
Annette:
Hartverwarmend! En steeds meer zin om je daar over een aantal weken te zien en te knuffelen! Wat bijzonder he, dat je je op vele plaatsen thuis kunt voelen ... waar zou dat toch aan liggen? Misschien wel aan de mensen om je heen. Maar ik denk ook aan jezelf, want jij hebt enorme invloed op wie je om je heen verzamelt. Wat heerlijk voor een moeder om te weten dat het jou dus lukt om een thuis te creëren voor jezelf en hopelijk ook voor anderen, terwijl familie en naaste vrienden duizenden kilometers ver weg zijn.
En wat geweldig dat jullie zo opgenomen worden in het Balinese leven! En dat dan samen bidden zo'n bijzonder gevoel kan geven, waarschijnlijk ieder met zijn eigen gedachten, maar toch ... Ik bid met je mee, nou jah ik denk veel aan je, zie je in gedachten voor me en gun je nog vele mooie geluksmomenten in de komende 4 weken!
Tot snel, mama -
19 Mei 2015 - 09:27
M.buijck- Scheeper:
Wat een belevenissen allemaal, inderdaad je bent bevoorrecht. Werken en genieten dat kan dus. Alles zul je meenemen in je leven en de ander veel beter in kunnen schatten. Veel liefs, oma. -
19 Mei 2015 - 11:14
Bep En Herman Eikens:
Lieve Marijne,
Wat fijn om je verslag te kunnen lezen.
Je hebt het prima naar je zin begrijp ik eruit!
Wil jou graag blijven volgen als dat kan.
Dikke knuffel van Bep en Herman -
19 Mei 2015 - 17:43
Noa :
lieve Marijne
wat leuk om te horen wat jij allemaal doet zou ik ook wel willen. Als je terug bent moet je me er maar alles over vertellen. Ik mis je wel een beetje hoor:( Maar Ik heb het gelukkig ook heel leuk gehad in Egypte. Een heeeeeeeeeeeeele dikke knuffel en een heeeeeeeeeele dikke kus!
liefs Noa (en ook van Yvonne) -
19 Mei 2015 - 18:17
Chantal Van De Wolfshaar:
Wat gaaf om te lezen Marijne! Zou idd nog toffer zijn als alle gekke boys daar waren om het mee te maken, maar ik gun het jullie enorm. Geniet ervan chickie ♡ -
19 Mei 2015 - 18:30
Elly Hettema:
Lieve Marijne
Wat gaaf om te lezen wat je allemaal meemaakt. Heerlijk dat je wat kan betekenen voor de kinderen daar en dat ook tijd hebt om te genieten van derest van Bali. Je schrijft het zo beeldend dat ik het gewoon voor me zie.Als je er een paar keer zelf geweest bent kun je die sfeer zo voor jezelf oproepen en geniet ik met je mee.
Blijf graag op de hoogte en wens je nog een heerlijke tijd toe in dit mooie land met zijn byzondere bevolking. Heerlijk dat je moeder en Wilco over een paar weken komen en je alles aan hen kunt laten zien. Lieve groeten van ons uit Leiden.
Elly Hettema -
19 Mei 2015 - 23:24
Ben:
heyy grote dochter,
een maand alweer? ? inderdaad time flies....
dank weer voor je boeiende verslag, mooi om dit te lezen en een beetje mee te maken. Ik wil graag een demonstratie Balinees dansen wanneer je terug bent.. haha :-))
Dikke zoen! Paps
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
